Odlazak Teri Rida: Legenda britanskog rocka
Muzička scena izgubila je još jednog izuzetnog talenta koji je ostavio neizbrisiv trag. Teri Rid, poznat pod nadimkom „Superlungs“ zbog svog nezaboravnog vokala, preminuo je u 75. godini. Ova tužna vijest izazvala je val emocija među njegovim obožavaocima i kolegama iz industrije širom svijeta. Njegov odlazak posebno je bio šokantan jer je samo mesec dana ranije otkazao turneju zbog zdravstvenih problema povezanih sa lečenjem raka. U julu je putem društvenih mreža saopštio da odlaže koncerte koji su bili zakazani u Velikoj Britaniji, Irskoj i Norveškoj, izrazivši razočaranje zbog otkazivanja, pošto je očekivao povratak na muzičku scenu.
Teri Rid rođen je 1949. godine u Kembridžširu, gde je svoju muzičku karijeru započeo kao pjevač u bendu Piter Džej i Džejvokeri. Njegova izuzetna talentovanost brzo ga je dovela do solo karijere, a već 1966. godine bio je predgrupa legendarnih Rolingstonsa. U tom periodu, Rid je postao poznat ne samo po svom glasu, već i po sposobnosti da stvara nezaboravne melodije koje su osvajale publiku. Tokom svoje karijere, družio se s nekim od najpoznatijih imena muzičke industrije, uključujući Kriima, Flitvud Mek i Džetro Tul. Njegova prisutnost na londonskoj muzičkoj sceni bila je ključna, a njegova prijateljska veza s Džimijem Hendriksom ostavila je snažan utisak na sve prisutne.
Jedan od najzanimljivijih trenutaka u njegovoj karijeri bio je kada je odbio priliku da postane deo Led Cepelina. Kada su Džimi Pejdž i ekipa tražili vokala, Teri je, umesto da prihvati ponudu, preporučio Roberta Planta i bubnjara Džona Bonama, što je, kako se ispostavilo, bio ključni trenutak u formiranju jednog od najvećih rock bendova u istoriji. Rid nije žaleo zbog svoje odluke, a u intervjuu za britanski Guardian rekao je: „Dao sam im pola benda, zar to nije dovoljno?“ Ove reči savršeno sumiraju njegovu osobnost i stav prema muzici. Njegova sposobnost da prepozna i ceni talente drugih na tako visokom nivou dokazuje njegovu skromnost i posvećenost muzici kao umetnosti.
Tokom svoje karijere, Teri je izdao sedam albuma, a njegov najpoznatiji album je “Seeds of Memory” iz 1976. godine, koji i dalje uživa kultni status među obožavateljima britanskog rocka. Album je sadržavao brojne hitove, ali i pesme koje su se oslanjale na njegov jedinstveni vokal i emotivnu interpretaciju. Iako nikada nije dostigao istu vrstu popularnosti kao neki od svojih savremenika, njegovo ime nosi težinu i poštovanje među muzičarima. Njegovi rani radovi, kao što je debi album “Bang Bang, You’re Terry Reid” iz 1968. godine, predstavili su ga kao vokalnu silu koja je ostavila snažan utisak na sve prisutne. Ovaj album je bio revolucionaran u smislu kombinacije rocka, bluesa i psihodelične muzike, postavljajući temelje za njegov kasniji rad.
Tokom 1980-ih, Rid se povukao iz prvih redova muzičke industrije i posvetio se radu u studiju, sarađujući s poznatim umetnicima poput Dona Henlija i Marijan Fejtful. Ova saradnja je doprinela njegovoj reputaciji kao talentovanog producenta i muzičara iza scene. Iako se povremeno povlačio iz žiže javnosti, njegova muzička karijera nikada nije potpuno nestala. Albumi poput “The Driver” iz 1991. i “The Other Side of the River” iz 2016. godine potvrdili su da je i dalje aktivan i da ima mnogo toga za reći. U jednom od svojih poslednjih intervjua za Classic Rock Magazine 2024. godine, Teri je rekao: „Muzika mi je oduvek bila igra. Pjevao sam po kafanama kao klinac, moj otac je često govorio – ti si izgleda jedini pjevač u selu gde nema vodoinstalatera.“ Ova izjava odražava njegov jedinstveni pogled na muziku i život, potvrđujući njegovu strast prema stvaranju i izvođenju.
Na vijest o njegovoj smrti, mnogi muzičari i obožavaoci izrazili su svoje saučešće. Gitarista Džo Bonamasa opisao ga je kao „jedan od najvećih glasova koje je rokenrol imao“, naglašavajući njegovu ulogu kao mentora i prijatelja. Uredništvo portala Glas.ba podseća da „Ridova smrt ostavlja prazninu u svetu autentičnog roka. U vremenu prepunom digitalne buke, njegov organski pristup i iskrena interpretacija podsjećaju na ono zbog čega muzika vrijedi.“ Ove reči oslikavaju kako je Teri Rid bio više od samog muzičara; bio je inspiracija za mnoge mlade umetnike koji su ga gledali kao uzor. Njegovo nasleđe će živeti kroz muziku i uticaj koji je imao na generacije koje dolaze.
Fascinantno je to što je Teri Rid, uprkos zdravstvenim problemima, bio posvećen nastupima sve do kraja. Njegov san bio je da turneju iz 2024. ponovi u još većem formatu. Nažalost, smrt ga je pretekla, ali njegov legacy ostaje. Preminuo je okružen porodicom, ostavivši iza sebe suprugu Anet. Njegova muzika će se pamtiti ne po komercijalnim uspehima, već po glasu koji je imao snagu razbiti staklo i dodirnuti dušu – i po tome što je uvek birao svoju muziku, a ne tuđu slavu. Njegova sposobnost da ostane veran svojim umetničkim vizijama i emocijama učinila ga je izuzetnim primerom u svetu u kojem je često lako pokleknuti komercijalnim pritiscima.
Kako ističe regionalni muzički kritičar Aleksandar Dragaš za Jutarnji list, „Terija Rida nisu mogli ni da ukalupe ni da ignorišu. Bio je čovek izvan formule – jedan od onih koji su birali umetnost, a ne tržište.“ Ova rečenica savršeno oslikava Teri Ridovu filozofiju i njegovu posvećenost autentičnosti u muzici. Važno je naglasiti da Teri nije postao globalna zvezda, ali je ostao veran sebi, što je, na kraju krajeva, najvažnije u svetu umetnosti. Njegova muzika i dalje će inspirisati nove generacije muzičara, koji će težiti da postignu ono što je on postigao – stvarati muziku koja dolazi iz srca i duše, bez obzira na komercijalni uspeh.
